آرامم ؛

دارم به خیال تو راه می روم ،

            به حال تو قدم می زنم

آرامم ؛

دارم برای تو چای می ریزم ،

کمرنگ و استکان باریک ، پررنگ و شکسته قلم

آرامم ؛

دارم برای تو خواب می بینم ؛

            خوابی خوب ، خوابی خوش ،

 خوابی پر از چشمهای قشنگ تو

            صدای جانم گفتن تو و برای تو مردن من

آرامم ؛

به خوابی پر از خیلی دوستت دارم ،

پر از کجا بودی ،

پر از سلام ، دلم برای تـــو تنگ شده است

دارم برای تو خواب می بینم

آرامم ؛

کنار تو حرف می زنم ،

چای می ریزم ،

تنت را بو می کنم

            و لب ات را می بوسم ،

دستت را می گیرم

و به سمت پاییز قدم می زنم

و دل به دریا می زنم

            و به تو سلام می کنم :

سلام علاقه خوبم !

علاقه جان من !

            من به خیال تو آرامم

می دانی ؟

من سالهاست به دوست داشتن تو آرامم

افشین صالحی

سلام

سلام علاقه‌ی خوبم

            علاقه جان من ، خوبی ؟

حال می‌کنی

 در این بهار بی‌هم

            در این اوضای بلبشوی دوزار

در این دلتنگی‌های مدام

            هی گفتن‌های همیشه

حال می‌کنی در این روزهای بی‌هم بیهوده ؟

شوخی کردم

نرنج علاقه‌ی عزیزم !

            ما که بی‌همی نداریم

                     ما که لحظه‌های بی‌خیال نداریم

ما پریم از خواب‌های ناز

             بر شانه‌های دلخوری‌های هم

ما که پریم از گفتگوهای همه‌چی

                        از عصر‌های چای و داد و فریاد

نگران گوش‌های همسایه نباش !

بگذار آن‌ها هم دلخورهاشان را هوار کشند

                        شاید روزی به خیال شادی‌ برسند

راستی

سال تازه مبارک

سلام

می‌دانی هنوز دوستت دارم ؟

بخند !

منم خنده‌ام گرفت

            بیا باهم بخندیدم

این روزها خنده سخت است

که سخت نباشد علامت تمسخر است !

بیا علاقه‌ی خوب

            بیا به‌هم بخندیم

                        من به تو ، تو به من

بگذار دنیا به تمسخر ما هم شده بخندند

آن‌قدر که پوزخند‌شان خنده شود و

قهقه‌هاشان ، گریه‌های بغض‌های چندساله‌شان

بیا علاقه‌ی خوب

            بهار شده است

بیا در آغوش هم

کمی گریه کنیم ، تا بخندیدم

راستی

سال تازه مبارک

سلام

می بوسمت  ...

 افشین صالحی

سلام علاقه جان ؛

فصلی ورق خورد

            اینهم از زمستان

زمین به دور خورشید می چرخد ،

             من به مهر به دور تو می گردم

کجا مانده ای بیا  ...

نه این که سردم باشد ، نه ...   !

هیمه ی خیال تو همیشه روشن است

             و اجاق دوستت دارم همیشه گرم . ..

من با دست های تو

 شادترین فصل سرما را می سازم

و با دستمالی سبز ،

چشم های خیس پنجره را پاک می کنم

آواز می خوانم ...

 از تو می گویم ، مهربانم

برای گنجشک هایی که هی بهانه می گیرند

علاقه قشنگم

راه دور است و هوای

            این روزهای روزگار ، بس سرد

زودتر بیا

تو که باشی ،

هیچ زمستانی حریف بهار خانه نخواهد بود . ..

کافیست لبخند بزنی

            تا آب شوند تمام یخ ها

                        دنیا مست کند ، عاشق شود

هوا باز هم پر شود

 از بوی سیب و سلامی تازه

من کیف کنم

و جسارتم گل دهد 

تا بگویمت : دوستت دارم

                        تا همیشه ی هنوز ...

 افشین صالحی